Heldere hemel

Het gebeurt me de laatste jaren steeds minder, maar gisteren was het er ineens weer. Herinneringen aan mijn ex.
Nu was de aanleiding vrij logisch. Tijdens de straatborrel vertelde de buurvrouw die aan de andere kant van de straat woont dat zij en haar man uit elkaar waren. Nou ja, eigenlijk zei ze dat hij haar verlaten had. Klinkt dramatischer. Is het waarschijnlijk ook.  In ieder geval voor het gevoel.
Ik knikte bij haar vragende ogen, want ja, ook in deze echt Nederlandse straat snelt dit soort nieuws vaak de persoon vooruit. Ik had het al gehoord inderdaad. Tevreden dat ze niet meer hoefde uit te leggen dat het echt waar was vervolgde ze haar verhaal.
Nee, ze snapte er niets van. Het was als donderslag bij heldere hemel gekomen en ja, ze hadden gewoon een goed huwelijk gehad. Niets had ze gemerkt van zijn verliefdheid, zijn afwezige momenten.
Dát was het moment dat ik weer aan mijn ex moest denken.
In ons geval was ik degene die de knoop doorhakte. Na jarenlang praten, zelfs een flink aantal maanden relatietherapie en veel passen en meten met het gevoel.
Toen na zo’n dikke zes jaar de koek echt op was, alle overgebleven kruimels gezocht en verorberd waren en ik tot mijn grote afschuw ontdekte dat ik verliefd was geworden op mijn lief was het voor mijn gevoel niet eens tijd dat ik de beslissing ging nemen, maar eigenlijk gewoon veel te laat. Op die bewuste zondag vertelde ik mijn ex dat ik nu écht, écht de stap ging nemen. Tranen, smeken, dreigen, het zou nu serieus geen zin meer hebben. Ik had mijn besluit gemaakt. Ik ging weg en daar moesten we allebei een weg in zien te vinden.
Nog steeds hoor ik hem aan anderen vertellen dat het als donderslag bij heldere hemel kwam en nog steeds voel ik de verbijstering van het niet begrijpen dat hij zoiets met droge ogen kon beweren. Zijn woorden ‘Maar we hebben toch een goed huwelijk?’ klonken bijna te bizar om ze nog serieus te nemen.
Pas veel later, toen zowel hij als ik hertrouwd waren, begreep ik iets meer van zijn reacties. Natuurlijk kwam mijn beslissing voor hem niet écht als een donderslag bij heldere hemel, maar als hij er echt nog van overtuigd was dat hij gelukkig was in ons huwelijk was het op z’n minst een schok voor hem. Ik denk dat aan het eind van een huwelijk iedere partij zo met zichzelf bezig is dat het moeilijk is om het gevoel van de andere partij in te schatten, laat staan ze te doorvoelen.
Ik keek gisteren dus naar mijn buurvrouw van verderop in de straat en zag mijn ex.
En weer had ik het gevoel dat ik hem een stukje beter begreep.