Wilde week

Het is even na half elf als ik mijn lief op het station afzet. Hij gaat onderweg naar Schiphol en dan voor een week naar Finland. Was mijn eerste reactie een paar weken geleden nog: ‘Jeetje, als ik nu eens ook een paar dagen kom? Helsinki ken ik nog niet!”, vandaag kijk ik naar de zon en de weersvooruitzichten voor de komende dagen.
Die zijn goed.
Die zijn beter dan in Helsinki.
Die beloven terrasjesweer, of in ieder geval een aantal uurtjes in de zon, in de tuin.
En dus besluit ik dat het nog niet zo gek is om een weekje alleen te zijn.
Wat zal ik allemaal kunnen doen? Wat zal ik allemaal kunnen eten? Of niet eten? Ik kan nu tenslotte maaltijden overslaan zonder me schuldig te voelen. Of gewoon lekker met een bord op schoot naar de meest onzinnige series gaan kijken. Achter elkaar. Als een marathon.
Als ik lief een laatste kushand heb toegeworpen snel ik dus naar de supermarkt.
Karretje, lijstje. Of wacht, nee, geen lijstje. Ik pak gewoon waar ik zin in heb!
Spaghetti, wijn, chocolade paaseitjes, paprikachips, chocolademousse en vooruit wat vers klein fruit voor de broodnodige vitamine. Ontbijt zonder fruit vind ik ook niet alles tenslotte.
Dan vlug naar huis en voordat ik de boodschappen uitpak zet ik ‘mijn’ muziek van dit moment keihard op.
Sinds deze week is Fleetwood Mac weer een favoriet, maar aangezien ik niet echt zuiver kan zingen doe ik dat dus meestal niet. Ik heb echter niet het gevoel dat de hondjes zich met hun poten over hun oren heen gaan verstoppen in de verste hoek van de kamer, dus ik schal lekker mee met ‘You make loving fun’ en swing door de keuken, terwijl ik de boodschappen op hun plek zet en het eerste paaseitjes in mijn mond verdwijnt tussen twee uithalen door.
Als ik uit gedanst ben mik ik snel een wasje in de droogtrommel en besluit dat ik eigenlijk mijn dekbedovertrek maar even moet strijken voordat ik het weer op mijn bed gooi.
De rest van de was neem ik maar even mee.
Een lege wasmand is toch eigenlijk ook wel fijn.
Na de was loop ik de kamer in. Ondertussen heeft Fleetwood Mac plaats gemaakt voor Eddy Vedder. Ook niet verkeerd. Helemaal niet verkeerd zelfs! De volumeknop gaat dus weer omhoog en ik blèr heerlijk een half uurtje mee met mijn held.
Dan valt mijn oog op de piano en dan vooral op de stof op de piano. Zon is leuk, maar niet als een zwarte piano is diezelfde zon staat! Ik ren dus naar de keuken en haal een doek.
De rest van de kamer neem ik gelijk maar even mee…
Tevreden met mijn actie en blij dat ik de wc’s ook nog even heb meegenomen, plof ik op de bank.
Wanneer was ook alweer de deadline van die schrijfwedstrijd?
Ik zoek het snel op en kijk dan naar de datum. Vijftien maart?? Als in vijf-tien-maart??
Allemachtig, dan moet ik mijn idee maar eens snel gaan uitwerken!
Eerst nog een chocolade-eitje.
Niet veel later zit ik – net als ieder andere zaterdag – te schrijven aan de keukentafel. Mijn vingers vliegen over de toetsen.
Slechts één enkele seconde vraag ik me af hoe wild deze komende week nu eigenlijk gaat worden zonder mijn lief.
*zucht*

Advertentie