Stapeltjes

Waar het omslagpunt van sloddervos naar redelijk georganiseerd opgeruimd is gekomen weet ik niet meer. Het zal met leeftijd te maken hebben, het hebben van een gezin (goed voorbeeld doet volgen! Haha) en misschien ook wel mijn werk. Het heeft niet zoveel zin om zaken snel en efficiënt te organiseren als je niets kunt terugvinden.
Denk ik.
Weet ik.
Bovendien leerde ik van een psych tijdens een zwarte periode in mijn leven dat een opgeruimde omgeving ook een opgeruimd hoofd geeft. ‘Opruimen. Zowel letterlijk als figuurlijk,’ was zijn advies.
Het kostte me moeite, ik geef dat eerlijk toe.
Dagboeken kunnen een schat aan waarde geven, maar zijn soms ook een blok aan je been.
Eén enkele doos of kist mocht ik bewaren met mijn meest dierbaarste spullen erin. Uit mijn jeugd, uit mijn eerste huwelijk, de kindertijd van mijn eigen kinderen. En een lege doos mocht ik klaarzetten. Eén doos gevuld met verleden en die lege doos wachtend op de toekomst.
Na de eerste zware weken kreeg ik de smaak te pakken. Ik ruimde het huis op, kamer na kamer en tijdens de laatste verhuizing werden ook de zolder en schuur aangepakt. Aanhangwagentjes vol gingen naar de stort of naar recycling winkels.
Het voelde alsof ik zelf tien kilo lichter was geworden.
We maakten ook een nieuwe afspraak: iets nieuws kopen, iets ouds eruit. Met kleding, met meubels, met van alles eigenlijk.
Dat lukt best goed. Mijn kledingkast puilt niet uit, de huiskamer staat niet overvol en de ondertussen lege kinderslaapkamers staan niet volgestouwd met allerlei nutteloze troep.
Er is maar één zonde waar ik niet uit lijk te komen.
Stapeltjes.
Ik sleep ze op vrije dagen overal achter me aan. Van huiskamer naar keuken, de tuin in, terug de woonkamer in.
Nodig heb ik ze niet echt. Maar het voelt gewoon fijn om ze in de buurt te hebben. Voor het geval dát…
Op werkdagen gaan er een aantal mee mijn werktas in. Geen idee waarom. Ik kijk er eigenlijk op werkdagen namelijk nooit echt in. Niet meer in ieder geval, nu ik op de fiets naar het werk ga.
Het blijft iets geks, die stapeltjes.
Stapeltjes van wat?
Nou, boeken, tijdschriften, potloden, pennen, Moleskine schriftjes.
Ach ja, ik kan ergere dingen bedenken.
Toch?

stapeltjes

17 gedachtes over “Stapeltjes

  1. Mijn pa had, toen hij nog ‘zelfstandig’ thuis wonen óveral stapeltjes liggen 😉 Zelf kan ik niet tegen chaos, alles moet opgeruimd zijn. Stapeltjes werken averechts is mijn ervaring (ze liggen dus wel in onze werkkamer, meestal spullen van mijn man), dus ik ruim ze regelmatig weg. ‘File 13’ noemde mijn Amerikaanse baas dat 🙂

    Like

  2. Nou ja, dat boek wat helemaal onderop ligt, ja goed he, die heb ik dus ook, hahaha
    En ook hier, ligt meestal ergens een stapeltje en tien jaar geleden ben ik begonnen met opruimen, juistum, toen ik hem de deur uit had gegooid, eerste wat ik deed. Al deed ik dat vroeger ook al, maar ja, dan komt er een hoarder en pffffffffffff my god… en ik kijk nog elke dag rond, kan ik nog iets weg doen? maar ik ben er nu denk ik wel, en als er iets eventueel weg mag, dan gaat dat naar iemand die zomaar aan komt waaien eventueel.

    X

    Geliked door 1 persoon

  3. Bij mij ook altijd stapeltjes. Van te lezen boeken, een favoriet boek, mijn schrijfboek, kladblok, pennen, heel veel pennen… Het is waar: een opgeruimd huis geeft een opgeruimd hoofd.
    Lieve groet

    Like

  4. Heb je ook al digitale stapeltjes zoals ik? Ik heb lijstje op pc en telefoon van dingen die ik nog wil bekijken of lezen of wil maken of kopen o.a. op Pinterest.

    Groetjes,

    Dorothé

    Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.