Ergens tussen nu en nooit ligt een wereld van verschil.
Het sluimert in je achterhoofd. Wacht op dat ene stemmetje dat aangeeft:
‘Nu. Ja nu! Luister naar me, het is goed…’
Maar wat nu als je doof bent voor al die fluisteringen?
Als je wacht tot het je wakker maakt en luid en duidelijk schreeuwt:
‘Ik bedoel nu! Hoor je me? Nu! Niet nooit…’?
En wat nu als je je eigen taal niet kent? Als je doler bent in eigen lijf?
Ben je dan gedoemd om te verdwalen in je eigen leven?
Of is er toch misschien stiekem ergens nog een beetje ooit?
Gwennie Benjamins 
Wat omschrijf je het Transpersoonlijke proces mooi…
Ik ben nog iedere dag dankbaar dat ik 4 jr geleden de roep van m’n ziel gevolgd heb die riep: ‘Ja, nú!’ Ik heb geleerd hoe niet meer te hoeven dolen en ben de taal van m’n ziel gaan verstaan.
Als dit wat je schrijft, vanuit je zelf komt, is het de roep van je ziel meis. Wat houd je tegen om te luisteren en stappen te gaan zetten..? 😘
‘I will not be commanded. I will not be controled. And I will not let my future go on, without the help of my soul’. (Greg Holden)
LikeGeliked door 1 persoon
Als je niet in het diepe duikt, kom je ook niet, al dan niet hoestend en proestend, weer boven. Waarom zou je jezelf een ervaring, ongeacht hoe die uit gaat pakken, ontnemen? Ik zeg … gewoon springen … of duiken!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik lees ook altijd met verbazing artikelen waarin de hoofdpersoon opeens wist wat hij/zij wilde of moest doen. Bij mij gaan er ook altijd tijden van overdenken, wel-of-niet, voors-en-tegens, aan vooraf.
Maar soms moet je een duik nemen in water waarvan je niet hoe diep het is. Dat moet want anders durf je nooit meer te duiken.
En tja….een cliché…maar daarom niet minder waar: je kunt beter spijt hebben van iets dat je hebt gedaan, dan spijt hebben ómdat je iets niet hebt gedaan.
Succes met wat het ook is waar je over piekert…
Liefs,
Janny
LikeLike
half vol of half leeg… het is hoe je in je leven wilt staan… wat als… wat als… is een vreemde raadgever evenals had ik maar… had ik maar.. of als ik toen… als ik toen…. Ga voor nu! want gaan voor ooit is al een excuus denk ik zo
LikeLike
Mooi! Ik wens je veel ooit.
LikeLike
…of misschien heb je dat ‘ooit’ gewoon nodig en is het gewoon al helemaal in ‘nu’; dat weet jij alleen 🙂 xx
LikeLike
Ik hoop het! Voordat het stemmetje roept: ‘Je had het gisteren moeten doen…’
LikeLike
Gáán!
Liefs kakel
LikeLike
Je zult het weten als het zover is. Zeggen ze niet: ‘Als de leerling klaar is verschijnt de meester’?
LikeLike
Maar komt er ooit een ‘ooit’? Stel niet uit tot morgen als je echt iets wilt. Dat kan het meisje van je volgende blogje ook niet meer.
LikeLike
Ik zeg; doen! Spring!
LikeLike