Een van de onderwerpen in mijn blog 52 genres – 52 boeken was: Aangeraden door…
Morgaine was de eerste die een boek voor dit onderwerp aandroeg: Gisèle van Susan Smit. En omdat ik mezelf had opgedragen om het eerste de beste boek dat me werd aangeraden ook gewoon te gaan lezen, zette ik hem op de lijst. Hoewel ik – als ik eerlijk ben – niet echt groot fan ben van Susan Smit.
Ik geloof à la minute dat mijn omgeving mij bij tijd en wijle wat zweverig vindt, maar Susan is zelfs voor mijn doen te wazig. (Sorry Susan!)
Goed.
Voornemen is voornemen en dus toog ik naar de bibliotheek om Gisèle op te halen.
En ik moet zeggen, het boek betoverde me. Het kreeg me in z’n greep.
Hoewel ik me ook regelmatig afvroeg waarom het boek nu eigenlijk Gisèle heette. Ik bedoel, de hoofdpersonen zijn drie mensen: Gisèle, Mies en Jany. En als ik heel eerlijk ben is Jany het middelpunt van de driehoeksverhouding. Hij heeft een liefdesverhouding met Mies, maar ook met Gisèle. Gisèle en Mies ontmoeten elkaar niet veel. Pas in het nawoord werd me duidelijk dat Gisèle degene is waar de schrijfster de gesprekken mee heeft gehad en wat dus de belangrijkste bron voor dit boek was.
De beschrijving van de honger gedurende de oorlog greep me echt aan. Ik voelde mijn eigen maag rommelen en was keer op keer weer blij dat ik een na-oorlogs kind ben.
Hoewel meerdere passages van het boek me ontroerde, was er een stukje bij waarbij de tranen in mijn ogen sprongen. Gisèle is doodongerust over haar moeder tijdens de laatste wintermaanden van de vijf jaar durende oorlog. Als ze besluit om op zoek te gaan naar haar moeder moet ze een bizarre tocht afleggen die haar bijna het leven kost. Verzwakt, onderkoeld en ziek komt ze aan in Friesland. Daar krijgt ze voor het eerst sinds jaren een dikke boterham besmeerd met boter en een plak kaas ernaast. Zelfs een schaaltje yoghurt stond klaar. De gretigheid waarmee Gisèle op het eten aanviel en de prijs die ze daarvoor moest betalen (kotsmisselijk zijn omdat haar maag geen eten meer gewend was), maakte dat ik een paar tranen moest wegslikken.
Het epiloog, waarin alle beschreven personen stuk voor stuk werden uitgelicht maakte het boek voor mij echt af. Ook daar prikten mijn ogen verdacht veel.
Kortom: ik heb genoten van dit boek! Een dikke aanrader voor iedereen.
En Susan… jij ook bedankt voor dit mooie verhaal!
Dit was voor mij ook de eerste roman van Susan Smit die mij van begin tot eind bleef boeien. Een boek dat je niet wilt weg leggen zodra je begint met lezen.
LikeLike
Zei ik je toch? Het is zo jammer dan velen en dus ook jij, blijven hangen in haar spirituele columns en haar boek heks. Ze is juist ver van zweverig en haar romans zijn echt vette dikke aanraders, niet alleen Gisèlle, maar ook, Elena’s vlucht (Over de Roma, vlak voor de 2de wereldoorlog), mijn dochter las dat boek in 1 ruk uit toen ze pas 14 was destijds… ik bedoel, en net als Gisèlle, zijn al haar romans op waarheid gebaseerd…. Zo is er ook het boek: Vloed, wat nota bene over haar eigen stamboom en familie van vroeger gaat… ook een absolute aanrader! Met Nederlandse geschiedenis, dit boek speelt zich af in Noordwijk overigens, voor een heel groot gedeelte.
X
LikeLike
Elena’s Vlucht, over de Roma zigeuners dus, wat hier in Nederland start. 😉
LikeLike
Ja, het was een goede aanrader! Ik heb genoten!
Nog maar 50 boeken te gaan… 😉 Volgend jaar komt een ander boek van haar op de lijst! #beloofd
LikeGeliked door 1 persoon
hahahaha oh dat moet je echt zelf verder weten, ik raad ze slechts aan, maar inderdaad, je hebt er nog zoveel te gaan. Ik ben blij dat mijn aanrader een goede was 😉
LikeLike
Ik heb ook niks met Susan Smit. Ooit twee boeken geprobeerd maar allebei waren niet wat ik zoek in een boek. Maar dit klinkt dan wel weer goed. Ik ga haar nog een kans geven!
Janny
LikeLike
Ben benieuwd hoe je het vindt!
LikeLike
Oké, ik ben om, ga ‘m ook lezen 🙂
LikeLike
Leuk! 🙂
LikeLike
Genoteerd 😉 😉
Binnenkort mag ik een tijdje weinig doen dus ik maak mijn lijstje op.
Groetjes,
Dorothé
LikeLike
Oeps, niets ernstigs toch, hoop ik? Met dit boek hopelijk een beetje minder erg… Xx
LikeLike
Het is het laatste hoofdstuk (denk ik maar je weet nooit) van mijn operatie verhaal. Zie desgewenst mijn blog en de tag gezondheid.
LikeLike
Ik heb ‘m genoteerd. Bedankt voor de tip.
LikeLike
Ook hier staat het boek nu met stip genoteerd op de ‘te lezen’ lijst. Alleen al voor de prachtige en tot de verbeelding sprekende foto op de voorzijde zou het boek in mijn winkelmandje belanden:-)
LikeLike
🙂
LikeLike
Je spoort me aan dit boek ook te gaan lezen 🙂
LikeLike
Absoluut een topboek!!! Heb het in één ruk uitgelezen…
LikeLike
Gaaf he?
LikeLike