Hondjes uitlaten in het donker kan héél gevaarlijk zijn weet ik ondertussen.
Of, nou ja, alleen maar hondjes uitlaten in het donker is niet zo’n punt eigenlijk, het is meer mijn nieuwsgierigheid in combinatie met donker en hondjes uitlaten dat een probleem kan geven.
Door deze nieuwsgierigheid zag ik de verlaagde put niet in de berm toen ik voorbij het nieuw gebouwde huis in onze straat liep. Eindelijk, eindelijk was de bouw af en nu hadden de nieuwe bewoners tot mijn grote vreugde de heg rondom het pand weggehaald. Met alle lampen ontstoken had ik vrij zicht van woonkamer tot keuken, van tuin tot gang. Nieuwsgierig gluurde ik naar binnen.
Tot ik in de put stapte. Toen lag ik plotseling languit op de straat.
Maar niet voordat ik een luide *krak* hoorde.
Gek dat je direct weet: ‘Dit is niet goed nie!’
Gek ook dat je dan toch nog ergens iets vandaan weet te halen om naar huis te strompelen en de juiste handelingen weet uit te voeren voordat een paar voorzichtige tranen zich aandienen… Pijnstillers slikken; natte, koude doeken op de voet; been omhoog; telefoon bij de hand en eerste hulp bellen wat te doen. Het ging in een vloeiende beweging in elkaar over.
In overleg met ziekenhuis werd besloten om de nacht gewoon thuis door te brengen. Wachttijden bij de eerste hulp waren schrikbarend lang die avond en als mijn voet gebroken was (zoals ik vermoedde) kon het niet veel kwaad om het gewoon een nachtje thuis te laten rusten.
De volgende dag zat ik alsnog bij de röntgenafdeling. Een mooie breuk werd al snel zichtbaar in het buitenste middenvoetsbeentje. Recht doormidden.
‘Dat wordt gipsen,’ knikte de orthopeed serieus. Hij snapte waarschijnlijk niets van de wat lacherige stemming van lief en mij.
Soms kunnen gebeurtenissen zo bizar zijn, dat lachen de enige oplossing lijkt.
Het giebelen hield aan, zelfs toen duidelijk werd dat mijn hele onderbeen (van knie tot tenen) in het gips moest. Ook de boodschap dat ik twee weken niets mocht doen met het been kon er niet voor zorgen dat de slappe lach verdween.
Niet lopen, niet steunen, alleen rust en hoog houden zou de genezing bevorderen. Na twee weken wordt er gekeken of loopgips mogelijk is. Ik incasseerde het allemaal met een brede grijns.
Pas op het moment dat er spuitjes tevoorschijn werden gehaald en me werd medegedeeld dat ik mezelf de komende zes weken moest injecteren met deze vloeistof om te voorkomen dat trombose zou optreden, bevroor mijn lach.
Met een dreun belande ik op mijn overgebleven gezonde voet op de grond.
Spuitjes tegen de stolling. Terwijl mijn kind twee keer per week aan een infuus ligt om stollingsplaatjes toe te voegen.
De tranen kwamen gelijk met het gevoel van ironie.
Eindelijk.
Succes met herstel… En de spuitjes! Wel leuk geschreven.
LikeLike
Tja, die spuitjes… 😐
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een pech! Ik snap die slappe lach en vervolgens de tranen. Het zit allemaal niet mee op dit moment in jullie gezin. Veel liefde en kracht gewenst!
LikeLike
Tja, bizarre situaties geven vaker een slappe lach hè?
LikeLike
Nou, ironie zeg… Jeetje. Sterkte met je voet, en vooral ook met alle andere ellende.
LikeLike
Thanks!!
LikeLike
Ik wens je een snel en algeheel herstel toe!
LikeLike
Dank je wel!
LikeLike
Ocherm wat een verhaal heel veel sterkte.
LikeLike
Tja… Ongeluk komt zelden alleen! 😐
LikeLike
Inderdaad erg ironisch. Hebben ze nu nog niets gevonden bij je zoon?!; wachten duurt lang. Vooral nu je even niks kunt doen met die voet! Ik voel met je mee.
LikeLike
Onze hoop is op maandag gevestigd. Dan moet hij terug naar het Radboud!!
LikeLike
Och lieverd… een zeer hard gelach is dit, zoveel sterkte, en heel veel knuffels…. tranen reinigen de ziel ❤ let it go…
X
LikeLike
Nou, die ziel is ondertussen wel gereinigd hoor… *schater*
LikeGeliked door 1 persoon
Ach lieve Gwen wat een heftige tijden bij jullie Sterkte met het voetje
LikeLike
Dank je wel!! Xx
LikeLike
Dat is inderdaad heel ironisch. Vreemd dat je niet gewoon pilletjes krijgt, maar zelf moet spuiten. Ik wens je heel veel sterkte en spoedig herstel.
LikeLike
Het zijn gelukkig minispuitjes, dus… komt goed! 😉
LikeLike
Gwennie toch!
Ik lees dit terwijl net vanochtend het gips van het onderbeen van middelste is afgehaald en er eindelijk een einde komt aan het spuiten met antistolling.
Beterschap en sterkte met al het gedoe. Keep smiling hoef ik dus niet tegen je te zeggen.
Groetjes,
Dorothé
LikeLike
Wat een ellende zeg, dat gips… Pftttt
Hoop dat jouw middelste snel weer lekker kan rondhuppelen!!
LikeLike
Hij huppelt allesbehalve…. naar fysio geweest voor advies. Wel blij dat het gips eraf is. Het duurt ca. 2 weken voor hij weer normaal kan lopen volgens de fysio. Iedere breuk is verschillend. Dit was een breuk in het enkelgewricht. Ik heb zelf ooit 3 weken met een gebroken middenvoetsbeentje rondgelopen zonder gips.
Sterkte voor jou met alles!!!
LikeLike
O mijn hemel… 😳😕 Beterschap met hem!
LikeLike
Ach meid toch….hoe tegenstrijdig kan het soms zijn..
Ik wist trouwens niet dat je zo nieuwsgierig aangelegd bent… 😂
LikeLike
Niet??? *schater*
LikeGeliked door 1 persoon
Hey… mijn reactie is niet geland… of misschien in de prullenbak?
LikeLike
Ja, hoor! Maar ik moest de reacties nog ‘goedkeuren’! 😉 #spamfilter
LikeLike
Huilen kan soms een opluchting zijn na alles wat er in het leven gebeurd. Sterkte en beterschap voor jullie. Groetjes van ons
LikeLike
Lief! 😘
LikeLike
Mag inderdaad wel een beetje minder hè…die ironie, lijkt bijna op ‘bruut geweld’… en dan zijn die tranen zo gek nog niet! Dikke knuffel lieverd en sterkte xx.
LikeLike
Dank je wel! Veel tijd om na te denken he… 😉
LikeLike
Ik geef je een virtuele knuffel, want die heb je wel verdiend.
En huilen mag best hoor
LikeLike
Huilen doe ik om de dag. Voor het evenwicht.. 😉
LikeLike
Wat een pech! Beterschap Gwennie! Heftige tijd momenteel bij jullie 🌹
LikeLike
Tja… 😐
LikeLike
Ach meiske toch …
Dikke kus!
LikeLike
Dank je wel
LikeLike
Och Gwennie, de ironie…
Herkenbaar hoor, die giechel. Heel normaal schijnt dat te zijn in dagen zoals de jouwe. Sterkte X
LikeLike
😐 het giechelen is me ondertussen wel een beetje vergaan…
LikeLike
Dat snap ik.
LikeLike
Nee, zoiets verzin je niet…Lukt het je al om zonder gemengde gevoelens die spuit in je buik/been te jassen?
Zo ontzettend veel geduld, hoop en sterkte gewenst!!!
LikeLike
Nou, die spuitjes doen soms best zeer zeg! 😳
LikeLike
Ook dat nog…wel ja…kan er ook nog wel bij…maar niet zo doorgaan hoor. Dat is helemaal niet goed voor je. Bezint eer men begint; ook jij.
Kop op he! zoals ik altijd zeg…als het linksom niet kan dan rechtsom en anders gewoon recht door.
LikeLike
Iets met meerdere wegen die naar Rome leiden? 😉
LikeLike
Het is ook wel bijzonder wrang. Zoiets krijg je toch niet verzonnen? En nu duren je dagen met wachten en piekeren nóg langer.
Ik wens je moed in tegenspoed. En heel, heel veel sterkte ♥
LikeLike
Lief van je!
LikeLike
Dit is wel heel ironisch. Wens je heel veel sterkte en beterschap! (En dat wordt voorlopig dan via funda bij huizen naar binnen kijken)
LikeLike
Ja, dat is ook al een hobby van me… #Fundagluren 😀
LikeLike
Ai, niet leuk. Veel beterschap
LikeLike
Dank je wel!
LikeGeliked door 1 persoon
Traantjes ondertussen op? Gips nu vol gekliederd? 😉 Hopelijk kan je je nu meer berusten in deze situatie….sterkte wijffie!!
LikeLike
Een net gipsbeen heb ik, met hartjes en bloemetjes! 😀
LikeLike
Het leven is altijd ironisch. Ik hoop dat je snel herstelt (maar ja, zes weken zit je er sowieso aan vast, aan dat gips dan).
LikeLike
Hmmmm…. iets minder ironisch had best gemogen van mij!
LikeLike
Balen zeg…die spuitjes zijn heel vervelend weet ik uit ervaring.Sterkte en beterschap…
LikeLike
Soms zijn die spuitjes inderdaad best venijnig… 😕
LikeLike
Weet je als iets meer over de uitslagen van de zoon in het radboud?
Die spuitjes..ach…die spuitjes ….
LikeLike
Ja, blogje hierover is in de maak!
LikeLike