Het is nog vroeg als ik naar beneden sluip. Zachtjes, op mijn tenen, want de rest van het huis is nog in diepe rust. Zelfs de hondjes draaien zich nog een keer om in de bench nadat ze met hun staart met één zachte tik tegen de benchrand hebben laten weten dat ze me wel gehoord hebben, maar nog niet klaar zijn voor de ochtendwandeling.
Ik ontsteek de lichtjes in de kerstboom en doe de kleine lampjes voor het raam aan. Ook de kaarsjes voorzie ik van een lichtje. De kerstster in de keuken schijnt zacht op het aanrecht, genoeg om de ketel op het fornuis te zetten voor een potje thee.
Als het gekookte water even later in de theepot zit en ik een beschuitje met blauw/witte muisjes heb gesmeerd, rol ik me op in het hoekje van de bank. Ik trek de wollen deken over me heen en luister naar zachte muziek.
Mijn gedachten dwalen af naar kerstavond.
De rijkdom van een steeds groter wordend gezin overvalt me.
Oudste, middelste met zijn vriendinnetje, jongste met haar liefste, ze waren er allemaal.
Ik keek toe hoe jongste haar oudste broer plaagde, de schoonzoon eventjes serieus met middelste praatte over zijn ziekte en hem toen vriendschappelijk een stompje op zijn arm gaf. Ik genoot van de verliefdheid van middelste en zijn vriendin, de plagerijen van mijn lief en de verhalen van oudste.
En ik besefte me plotseling dat er bij alle angst en zorgen die we hebben ook een heleboel liefde onder de oppervlakte zweeft. Liefde dat op dit soort momenten ineens heel zichtbaar wordt.
En terwijl ik op de bank nog steeds nageniet van deze herinneringen met mijn mok thee is het plotseling net of ik zachte armen om heen voel. Tranen springen in mijn ogen, voorzichtig laat ik me achterover vallen. Een romige geur prikkelt mijn neus en het lijkt alsof ik vleugels hoor klapperen. Een gevoel van geluk schiet door mijn lijf. Ineens weet ik het zeker: alles komt goed met middelste! Misschien niet direct, maar het komt goed.
De armen zijn weer weg, net als de geur, maar de vrede in mijn lijf houdt de hele eerste kerstdag hangen.
En ik vraag me af… zouden engelen dan toch bestaan?
Je hebt je engel zelf gezien en gevoeld dus…
Geniet verder van je lichtpuntjes.
Warme groeten,
Dorothé
LikeLike
Zo voelt het inderdaad… ❤️
LikeGeliked door 1 persoon
Zeker weten.
LikeLike
😊
LikeLike
ik hoop het zo!
LikeLike
Ik vertrouw erop!
LikeLike
Wat Marja zegt……. Als je eenmaal zoiets gevoeld hebt, weet je het zeker.
LikeLike
❤️
LikeLike
Absoluut! Ik heb ze al meerder keren ervaren, en kom regelmatig een hele club tegen op de zorginstelling.
LikeLike
Dat kan ik me voorstellen!! #zorginstelling ❤️
LikeLike
Ja natuurlijk bestaan ze
Kijk als je in het bos loopt eens naar de witte veertjes
.Ze kwamen langs
Heel veel liefde geven ze
Lieve Gwennieeen heel goed 2017 wens ik
Laat dromen uitkomen
Kus
LikeLike
Dank je wel! Lief ❤️
LikeLike
Natuurlijk bestaan ze 😉 dat is hier overduidelijk in jouw prachtige verhaal, liefde net zo onzichtbaar als…
❤ ❤ ❤
LikeLike
☺️
LikeGeliked door 1 persoon
Ze bestaan en geven troost wanneer je het zo hard nodig hebt.
LikeLike
Ja hè?
LikeLike
Zelfs in “Teh van Knorretje” las ik vandaag een stukje …
… In de loop van de eeuwen zijn verhalen over de Grote Afscheiding en het Gouden tijdperk dat eraan vooraf ging doorgegeven door wijze en gevoelige mensen. Tegenwoordig, in het industriële Westen, worden ze afgedaan als louter mythen en legenden – fantasieën die alleen lichtgelovige en onontwikkelde lieden voor waar houden, verhalen die alleen op verbeelding en emotie zijn gebaseerd. Ondanks het feit dat heel veel mensen engelen en natuurgeesten hebben gezien en met ze gecommuniceerd hebben …
Niks fabeltjes dus … er was gewoon een engel bij jou vandaag.
LikeLike
Eigenlijk geloof ik dat ook… ❤️
LikeLike
Vast wel!
LikeLike
😊
LikeLike
Natuurlijk komt het goed.
LikeLike
Dat moet!
LikeLike
Mooi, je vertrouwen!…en uiteraard ben je omringd door heel veel lieve engelen, daar geloof ik in xxx
LikeLike
Ik ook, steeds meer! Wat voel ik anders? ❤️
LikeLike
Ik geloof ook dat ze bestaan 😀
LikeLike
😊
LikeLike
Of ze nu wel of niet bestaan, iets zorgt ervoor, altijd, dat je hoop blijft houden.
LikeLike
Gelukkig maar!
LikeLike
Die warme gloed tegen je lijf aan…heerlijk en rustgevend.
LikeLike
Ja! Het voelde ook warm… 🙂
LikeLike