Kwetsbaar

Geplaatst op door Gwennie

‘Je bent zo sterk. Jullie doen het zo goed. Echt, wat een prachtig, krachtig gezin zijn jullie!’
Hoe meer ik deze woorden hoor, hoe meer ik twijfel. Is dat wel zo? Ben ik wel zo sterk? Doen we het wel zo goed als iedereen beweert? Alleen over dat laatste hoef ik niet te twijfelen. Daar ben ik het van harte mee eens: we hebben een prachtig, krachtig gezin.

Maar al die kracht, dat sterke gevoel, dat is vooral uiterlijk vertoon. Schone schijn. Dat is een laagje dat ik over mezelf gegoten heb om mijn diepste binnenste niet te hoeven laten zien. Om zo niet toe te hoeven geven dat de zenuwen door mijn lijf gieren, dat ik doodsangsten uitsta, soms midden in de nacht wakker wordt met een gezicht nat van de tranen.
Misschien is het ook wel een houding om anderen niet in verlegenheid te hoeven brengen. Zo van: je hoeft écht niet voor mij te zorgen, ik kan het heus allemaal wel aan. Zoals je standaard ‘goed’ zegt als iemand vraagt hoe het met je gaat, terwijl alles in je protesteert: ‘Het gaat K*T met me! Help me alsjeblieft. Kom naar me toe en houd me heel stevig vast!’

Ik word dan ook weleens boos op mezelf. Waarom zég ik nu niet gewoon dat ik een paar armen om me heen nodig heb? Dat ik het fijn zou vinden als iemand mij bij de hand neemt en niet alleen maar naast me gaat staan, maar me misschien af en toe ook eens optilt en in bescherming neemt? In plaats daarvan roep ik alleen maar stoer: ‘Tuurlijk gaan we het redden! Zeker weten dat het goed komt.’

Ik voelde pas hoe erg ik eigenlijk aan het wankelen was toen er plotseling mensen boven kwamen drijven die ik al in geen tijden meer gezien of gesproken had. Ineens waren ze er. Zonder dat ik het aan ze gevraagd had. Ze stonden naast me, hielden mijn hand vast, lieten me uithuilen en sloegen een arm om me heen.
Vriendinnen van lang geleden, nichtjes die ik al lang niet meer gesproken had, een collega die meer en meer een lieve vriendin lijkt te worden. Buren, surrogaatzusjes die een broer proberen te vervangen. Vanuit het niets dwarrelen ze naast me neer, laten me weten dat ik er echt niet alleen voorsta, dat ze begrijpen hoe het voelt om zo kwetsbaar te zijn.

En dan bedenk ik me ineens: in het woordje kwetsbaarheid zit veel méér dan die mogelijkheid om anderen het diepste van je binnenste te laten zien, je open en kwetsbaar op te (durven) stellen. Het kan ook angst inhouden om dieper gekwetst te worden.

Kwetsbaar.
Kwets-baar.

Eén enkele woordje met een wereld van betekenis.
Ik laat het maar even in mijn lijf zinken.

Wie weet wat voor kracht ik daar dan weer in vinden kan.

41 gedachtes over “Kwetsbaar”

  1. Fijn dat er mensen zijn die je willen steunen. Niemand kan in je hoofd en hart kijken dus je moet wel aangeven wat je nodig hebt. Je kunt ook aangeven wat niet helpend is. Niet iedereen zal dat snappen. Het mooie is dat als je je open opstelt je veel empathie kunt krijgen maar tegelijkertijd krijg je nooit rust want er overal ‘beginnen ze erover’. De kring wat kleiner maken of even zeggen dat je er nu niet over wil praten maar gewoon doen wat je doet. Zo kan de wond/angst/zorg helen en kan je even opladen. De vorige blog schreef ik ‘bedankt dat we even om de hoek mogen kijken’. Het is heel intiem en je bent er inderdaad heel kwetsbaar in. Pas goed op jezelf.

    Warme groet,

    Dorothé

    Like

    Beantwoorden

    1. Hmmm, ik probeer altijd rekening te houden met de ander. Vind het soms zo onaardig van me als ik zeg of aangeef dat iets me pijn doet of dat als ik hulp nodig heb. Maar je hebt gelijk… natuurlijk heb je gelijk.

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  4. Van afstand houd ik je vast, voor wat het waard is virtueel mijn armen om je heen.
    Je redt het wel, je zal wel moeten. Pas als alles achter de rug is, besef je op een dag wat er allemaal gebeurd is.

    Like

    Beantwoorden

  6. Zoveel eerlijkheid in uw tekst.
    Ik denk dat we soms allemaal niet durven zeggen dat het niet goed gaat.
    Dat hoort niet onze maatschappij. Alles moet goed gaan en bijna perfect zijn, maar dat is het echte leven niet.
    Gelukkig zijn er mensen bij wie we wel verdrietig kunnen zijn, angstig kunnen zijn, aan wie we wel onze echte gevoelens kunnen tonen. Veel moed en kracht !

    Like

    Beantwoorden

  7. Als er mensen zijn bij wie je helemaal jezelf kunt zijn, zonder bang te zijn dat ze je stom vinden of wat dan ook, dan ben je een rijk mens. Wat mij persoonlijk betreft hoeven dat er helemaal niet veel te zijn trouwens. Een paar heel goede vrienden vind ik meer dan prima. En dan daaromheen nog een mooi buffertje van lieve mensen die met je meeleven, je opbeuren of je gewoon laten huilen dan ben je nog een rijker mens.
    Gek eigenlijk dat je dan ook nog zo bezig kunt zijn met wat anderen van je vinden nietwaar?
    Ik vind een van jouw sterke punten dat je hier zo openhartig en eerlijk over je gevoel schrijft. Ja, dat vind ik sterk. Dat je juist je kwetsbaarheid laat zien.

    Like

    Beantwoorden

    1. Inderdaad gek dat je (onbewust?) toch sterk wilt blijven voor je omgeving… En iedere keer neem ik me voor om dat niet meer te doen, en iedere keer gebeurt het me weer… Pfttt

      Like

      Beantwoorden

  8. Och lieverd, natuurlijk wist ik wel dat het niet altijd goed met je ging. En dat is ook helemaal niet raar. Ik dacht er al heel veel aan, terwijl ik je niet eens persoonlijk ken. Gelukkig zijn er genoeg mensen om je heen die dat ook doorhadden, en waarbij je steun vind. Want dat heb je zo hard nodig.
    ik geef je nu ook een virtuele knuffel en een 😚

    Like

    Beantwoorden

  9. Meis toch!
    Het is soms zo moeilijk om iets passends te zeggen, eigenlijk is dat er gewoon niet.
    Het is gewoon een K*T situatie.
    En kan alleen maar hopen dat ………… !!!
    Je snapt me wel.

    ♥♥♥

    Like

    Beantwoorden

  10. Ja, ik kan het me goed indenken. Natuurlijk ben je bang, en gieren de zenuwen door je keel. Van mensen die ook dit soort vreselijke dingen hebben meegemaakt hoor of lees ik hetzelfde. Ik denk dat je best bang en sterk tegelijk kunt zijn. Het een sluit het ander niet uit. Je hebt ook weinig andere keus dan je sterk te tonen want met het tegendeel bewijs je niemand een dienst, toch? Maar iedereen begrijpt dat je gespannen, angstig en/of bang bent over deze ontzettend ingrijpende toestand. Niettemin ben je toch voor mij een kei, hoor. Hoe je alles benadert en beschrijft…ik vind het knap. Van hieruit een heel dikke digitale knuffel!
    Janny

    Like

    Beantwoorden

  12. Het is fijn om mensen te hebben die in een kring om je heen gaan staan zodat je niet kunt omvallen. Dan besef je pas hoe rijk je bent, ook al is dat het laatste waar je aan denkt als je midden in een zware tijd zit. Ik wens je bakken vol moed in tegenspoed…
    Lieve groet ♥

    Like

    Beantwoorden

  14. Kracht, waar komt het vandaan, kwetsbaarheid, je mag het niet laten zien heb ik vaak gehoord. Zelf denk ik, juist vanuit de kwetsbaarheid toon ik en jij dat je mens bent. Uniek en soms niet zo sterk of juist wel vanuit die kwetsbaarheid?

    Wat je zegt over sterk zijn, ik herken dat, schijnbaar gaat dat bij mij automatisch als er iets gebeurd, dan word ik vaak alert en gun ik het mijzelf niet om kwetsbaar te zijn, dat komt dan later wel. Ik geef jou elke dag in gedachten een dikke knuffel, elke dag denk ik aan jou en jullie. ❤

    X

    Like

    Beantwoorden

  15. Ach lieve Gwennie, op sommige dagen als je het liefste dood zou willen gaan, of ergens heel ver weg zou willen zijn, omdat je j e zo ellendig voelt, dán is er ineens iemand op wie je mag bouwen, die er voor je is, bij wie je klein mag zijn, en die je weer opkrikt… ik begrijp je zó goed, stoer zijn is leuk, meestal, maar het hoeft niet..
    dikke knuffel en een zoen ❤

    Like

    Beantwoorden

  16. Ik staar naar het scherm en bedenk me wat ik je nu zou willen zeggen.
    Ik doe mijn ogen dicht (kan blind typen…) en laat alle gedachtes binnenkomen…dat ik je angst om te breken zo ontzettend snap, op zoek naar de balans tussen kwetsbaar en kracht…want je kunt immers niet breken, nog niet, hoe lief die arm om je heen ook is, maar je staat in overlevingsstand, omdat het niet anders kan…
    En toen bedacht ik me lieve Gwen, mocht het nodig zijn, pak dan maar gewoon mijn hand..
    Liefs H xx

    Like

    Beantwoorden

  17. Zo herkenbaar dit stuk van jou! Allereerst…ik denk veel aan jullie, ook al merk je daar misschien helemaal niks van, maar er wordt veel aan jullie gedacht! Het lijkt mij ook vreselijk om zoiets mee te maken. Veel kan ik ook niet voor jullie doen, af en toe stuur ik je een kaartje, geef ik een virtuele knuffel….maarweet het komt allemaal uit een goed hart! Vergeet dat nooit!
    Dat het stuk voor mij zo herkenbaar is, komt omdat ik/wij zelf ook al een hele tijd in een vreselijke onzekere tijd leven, al meer dan een jaar lang. Niemand (op een paar vrienden na, en ons gezin uiteraard) weet ervan, en zal ik het ook echt niet openbaar maken omdat wij enorm kwetsbaar zijn! Ook wij hebben weleens enorm de behoefte om het eens in de wereld te schreeuwen, al is het alleen maar om wat begrip en steun, maar we hebben er voor gekozen om het binnen bepaalde muren te houden. En dit zeg ik niet om jouw aandacht te trekken, ab-so-luut niet! Maar alleen om je te laten weten dat ook wij weten hoe het is om kwetsbaar te zijn, en dat wij echt niet altijd sterk zijn ook al lijkt dat zo voor de buitenwereld…..wij zijn stille kwetsbare mensen….

    Like

    Beantwoorden

    1. En ondanks dat ik (wij) niet weten wat er aan de hand is bij jullie, geef ik jou een hele dikke knuffel. Gewoon, omdat je zo’n lief en kwetsbaar mens bent… 😘

      Like

      Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.