De allereerste keer dat we in de wachtkamer van de dagbehandeling Hematologie stapten, bevroor ik. Dit was 100% zeker de verkeerde kamer, daar was geen twijfel over mogelijk! Na een paar diepe ademhalingen raapte ik mezelf bij elkaar, ik schonk mezelf een kop koffie in en ging tegenover een meneer zitten. De man, ergens halverwege 50 schatte ik hem, was kaal. Ook duidelijk was dat er een behoorlijke portie Prednison in zijn lijf zat. Vriendelijk knikte hij me toe. Beschaamd sloeg ik mijn ogen neer, middelste zag er in vergelijking met hem nog ontzettend fit uit en we waren hier niet voor niets natuurlijk.
Maanden later groette ik mensen die ik al eerder gezien had. Het voelde niet meer eng, was niet meer ongewoon. Stiekem waren we samengesmolten met de ziekten van de andere patiënten.
Afgelopen woensdag voelde ik me weer de nieuweling toen ik de geïsoleerde verpleegafdeling opliep. Wat werd er van me verwacht? Wat moest ik doen? Wat kon wel en wat vooral ook niet?
Onhandig en onzeker zocht ik mijn weg.
Sluis één: eerst goed het bordje lezen maar.
Allemachtig, wat mogen we dan wél meenemen? schoot er door mijn hoofd.
Dat blijkt heel erg mee te vallen! Jongste nam een (nieuwe, schone) knuffelbeer mee, het vriendinnetje heeft een slinger vlinders opgehangen, wij hebben (schoon gewassen) t-shirtjes meegenomen, er hangt een kleine ballon, oudste heeft een paar stripboeken meegebracht en langzaam behangen kaartjes en foto’s de kale wanden. Vooral die laatste twee dingen zijn erg leuk voor middelste en het makkelijkst te realiseren.
Het wassen en desinfecteren van de handen is na twee keer al een gewoonte geworden. Sieraden blijven al thuis, tassen en jassen in de tweede sluis en ik merk dat ik de schuifdeuren automatisch met mijn elleboog en voet open en sluit. Alsof ik beland ben in een persoonlijke aflevering van Grey’s Anatomy.
Terwijl ik de tweede dag de indrukwekkende installatie naast middelste sta te bestuderen, komt er een man door de sluis naar binnen. Hij groet middelste en loopt door naar zijn badkamer.
‘Hij komt mijn kraan vervangen,’ knikt deze.
‘Lekt hij dan?’ vraag ik.
‘Neu, die vervangen ze iedere dag. Net als de douchekop en de kraan hier in de kamer.’
Ik volg de wijzende vinger van middelste en zie inderdaad dat er een speciale kop op de kraan zit.
‘Ze vervangen dat iedere dag, zodat er geen bacteriën kunnen groeperen.’
Ik knik.
Logisch.
Onwerkelijk, maar logisch.
Mijn hemel, wat een voorzorgsmaatregelen.
Ik kijk naar mijn lief. Hij schuift onrustig heen en weer. Het liefst wil hij buiten de kamer blijven. Bang om maar een milli-micro-bacterie aan middelste door te geven. Per ongeluk, maar toch…
Ik wil juist het liefst middelste de hele tijd vasthouden. Zeggen dat het wel goedkomt.
We vinden wel een evenwicht.
De grootste tip is misschien wel: maak een gezinsapp!
Daarin delen we alles. Zin en onzin, serieuze zaken en zottigheid, foto’s en filmpjes. Alles komt voorbij. Middelste geeft aan als hij zich te ziek voor woorden voelt met het bekende 🤢 icoontje en soms komt er ineens een duimpje. Dan weten we: het is FaceTime tijd! En zo waren we er stiekem toch een beetje bij toen hij ‘s-avonds om 22.00 uur zijn eerste chemo aangesloten kreeg.
Tips & Tricks, we leren het met de tijd.
De familie app, ja absoluut waar, ook al is dat bij ons al ontstaan toen ik zelf nog een ouderwetse mobiel had zonder internet, voor de fun, maar het blijkt in lastigere tijden ook erg handig te zijn inderdaad. Een hele goede tip voor elke familie!
En wauw… de voorzorgsmaatregelen, pffffffff Ik wens jullie toe dat het snel over mag zijn!
X
LikeLike
Nou, de komende weken tot maanden zal dit het domein van middelste zijn… Inclusief alle voorzorgsmaatregelen! 🙄
LikeGeliked door 1 persoon
Heel veel sterkte, dat deze weken maar snel om mogen vliegen!
LikeLike
😘
LikeLike
Klein geluk dus, deze tijd, met geweldige mogelijkheden contact te maken/houden en alles te kunnen delen waar nodig en zo op afstand inderdaad toch een beetje bij elkaar te zijn!
Liefs H xx
LikeLike
Ik zeg weleens gekscherend: ‘Ik spreek je nu vaker dan toen je gezond was!’ 🙄😂😂
LikeLike
Alsof je op een andere planeet bent beland. Super enerverend allemaal. Lang leve de gezinsapp!
LikeLike
Andere planeet, da’s wel een goede omschrijving! 😊
LikeLike
Heftig…. xx
LikeLike
En ook behapbaar, als je het stap voor stap doet…
LikeLike
Ja, wat onwerkelijk allemaal. Totdat het dagelijkse routine wordt. Ik hoop dat middelste het allemaal aan kan en dat hij goed herstelt. Dat is het belangrijkste en de rest neem je op de koop toe. En zo’n familie app hebben wij ook. Heel fijn en werkt prima. Door het tijdsverschil soms erg lastig. Maar wel ontzettend leuk.
Sterkte voor jullie allen en heel speciaal voor middelste!
LikeLike
Lijkt me voor jullie ook zo’n momentje, als je plots ‘beet’ hebt en iemand direct reageert, van: Hebbes! We hebben contact!!
LikeLike
Jeetje, heftig weer hoor. En zo geweldig dat je nu de beschikking hebt over facetime en groepsapps enzo. Moet je voorstellen, twintig jaar geleden, wat zal het “stil” zijn geweest!
LikeLike
Doodstil, weten we ondertussen! Door de luchtdruk sluizen: doodstil!
LikeLike
Zo wreed allemaal. Dat alles vlug mag voorbij gaan. Dikke knuffel voor jullie allemaal x
LikeLike
Dank je wel! 😘
LikeLike
Afschuwelijk en boeiend, heftig en mooi, ontroerend deze inkijk.
Dankjewel en toitoi,
groetjes, Dorothé
LikeLike
😘
LikeLike
Een hele andere wereld! Wat een voorzorgsmaatregelen allemaal. Sterkte voor iedereen en fijn inderdaad zo’n gezinsapp, in goede en in minder goede tijden.
LikeLike
👍🏻
LikeLike
De dochter van mijn vriendin heeft twee maanden in een doorzichtige tent gelegen doorgebracht. Contact was alleen mogelijk via de computer. Ze had voor de tweede keer leukemie en kreeg donormerg van haar zusje maar ze heeft het gered! Jullie middelste gaat het ook redden. Het kost bloed, zweet en tranen maar de aanhouder wint…
Houd vol, lieverd.
LikeLike
En steeds verleg je je grenzen en pas je je aan aan de nieuwe realiteit. Hoe flexibel is een mens als het moet nietwaar? Ik hoop dat de weken voorbijvliegen en vooral ook dat alles voorspoedig verloopt.
LikeLike
Daar duimen we voor!!
LikeLike
Pfff, jongens. Wat jij allemaal door moet! Ik wens je veel kracht en hoop dat alles goed komt…
LikeLike
Komt goed! Moet gewoon!!!
LikeLike
Het is begonnen! nu hopen dat het allemaal de moeite waard is. Denk aan jullie! x
LikeLike
Lief!
LikeLike
In gedachten bij jullie.
Echt.
♥♥♥
LikeLike
Weet ik toch! Echt… 🙂
LikeLike