Tijd

‘Weet je nog, vorig jaar rond deze tijd? Hoe is het mogelijk dat nu alles zo anders is dan toen..?’
Ik knik voor de zoveelste keer. Het is niet voor het eerst dat mensen dit tegen me zeggen in de afgelopen tijd. Het is iets wat me zelf ook bezig houdt, waar ik regelmatig aan denk.
Hoe graag wilde ik vorig jaar niet eventjes een blik in de toekomst werpen om er zeker van te zijn dat alles wel weer goed zou komen. Dat we (dat middelste!) het niet allemaal voor niets zou doen. Het zou het allemaal gewoon wat makkelijker maken, dacht ik toen.
En kijk nu eens, een heel jaar later.
Soms moet ik gewoon even goed in mijn ogen wrijven als ik middelste binnen zie komen. Hollands Welvaren met de hoofdletter W!
Met het eind van het jaar in zicht gaan we de ziekteperiode definitief afsluiten.
Wie had dat kunnen bedenken?

‘Waar zullen we volgend jaar rond deze tijd zijn? Zal het nog hetzelfde zijn of is alles anders dan?’ Voor de zoveelste keer stel ik deze vraag aan mijn lief. Het is iets wat me bezig houdt de laatste weken.
In de toekomst kijken wil ik niet meer. Ik wil de dag van vandaag zo lang als mogelijk vasthouden. De wetenschap dat mijn lief over een kleine twee weken voor bijna zeven maanden op uitzending gaat geeft me een wee gevoel in de maag. De knoop zit op dezelfde plek waar vorig jaar de angst van middelste zat.
En toch is dit anders.
We gaan er vanuit dat lief in de zomer weer veilig terug naar huis komt en we het leven weer gaan oppakken om dan rond deze tijd van het jaar terug te kijken en te zeggen: dat hebben we weer eens goed gedaan! Opnieuw een hobbel genomen.

Tijd, het blijft iets bijzonders.
De ene keer wil ik er doorheen razen, de volgende keer met alle geweld tegenhouden.
Maar tijd heeft daar geen boodschap aan. Tijd gaat door. Net als iedereen.

En dus vieren we het leven op dit moment.
Het enige juiste moment!

Advertentie