Ooit maakte ik een Bucketlist. Zo’n mooie rij met dingen die ik nog graag wilde zien, wilde doen. Om mezelf uit te dagen zette ik de meest gekke dingen erop. Zwemmen met dolfijnen, Yoga op een bergtop doen, het Noorderlicht zien, een vreemde taal leren (anders dan Duits, Engels, Frans of Spaans), heel hard zingen in de regen met iemand van wie ik erg veel hou…
Veel van die zaken heb ik kunnen afstrepen.
De zon zien opkomen in The Grand Canyon? ✅
Met mijn voeten staan in de Atlantische Oceaan en Stille Oceaan ✅
Verhuizen naar een huisje dichtbij de bosrand ✅
…
Iedere keer als ik iets kon afstrepen maakte mijn hart een sprongetje. Wéér iets gedaan waarin ik uitgedaagd werd door mezelf. Wéér een mooie droom verwezenlijkt.
De afgelopen weken had ik de mogelijkheid om mijn lief op te zoeken tijdens zijn lange periode weg van huis. Hij had verlof en ik vloog naar hem toe.
In een paar dagen tijd streepte ik meerdere zaken af van mijn lijstje.
Drijven in de Dode zee ✅
Slapen in de woestijn ✅
Bij de Bedoeïenen thee drinken ✅
Petra zien en beleven ✅
Net als de andere keren maakte mijn hart een sprongetje als ik weer een streepje mocht zetten door een langgekoesterde wens.
En toch voelde het allemaal wat gek.
Natuurlijk genoot ik van al die bijzondere kansen die we kregen door de uitzending van mijn lief, hoewel ik hem eerlijk gezegd gewoon al die tijd veel liever naast me in Nederland had gehouden. Het missen van iemand kan soms scherp en rauw zijn.
Lang moest ik nadenken over het randje onbehagen in mijn lijf wat ik maar bleef voelen tijdens al die mooie dagen.
Pas tijdens het sterren kijken in de Wadi Rum druppelde bij me binnen wat er schuurde.
Die enorme vrijheid die wij hebben, de mogelijkheid om dit allemaal mee te mogen maken, het kan soms ontzettend overweldigend zijn. Plotseling hoorde ik de dromerige stem van de Palestijnse baas van mijn lief. Het verlangen om weer vrij de grens over te kunnen steken binnen zijn eigen land om met zijn voeten in de zee bij Tel Aviv pootje te kunnen baden of een ijsje te kunnen likken met zijn jonge zoons terwijl ze de zon zouden kunnen zien ondergaan in Jaffa.
Zijn Bucketlist zit anders in elkaar dan die van mij.
En hoe gek mijn wensen op die lijst ook zijn, ze lijken bijna makkelijker te realiseren dan die van hem…

Raak getypeerd. Wat schrijnend!
LikeLike
Tja…
LikeLike
Heel mooi geschreven. Confronterend ook.
Ik denk dat het goed zou zijn als veel mensen in het vrije westen dit zouden lezen. Vandaag veteranendag hier in de gemeente. Die mannen en vrouwen verdienen veel en veel meer respect en veel mensen hier hebben werkelijk waar totaal niet in de gaten hoe ongeloofgelijk goed ze het hier hebben.
LikeLike
Wat mooi gezegd… lieve woorden ook! 😘
LikeLike
Ieder zijn eigen dromen, ieder zijn eigen leven. Hopelijk voor iedereen in vrede.
Love As Always
Di mario
LikeLike
Dat hoop ik met je mee…
LikeLike
Onze mooie wereld, maar op sommige plekken toch soms zo lelijk…
LikeLike
Zolang er nog steeds maar mensen zijn die proberen die wereld ondanks alles een stukje mooier te maken, ben ik blij… 😉
LikeLike
Absoluut 😁 gelukkig zijn die er ook 💪
LikeLike
❤️
LikeLike
Mooi geschreven!
LikeLike
🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn dat je naar je lief toe kon, het maakt het lange wachten op hem iets meer behapbaar. Ik beleef Petra al meer dan 25 jaar (schoonzus) maar denk dat jij de berg bedoelt. 😇
LikeLike
Hahaha, ja, de stad in de berg inderdaad! 😂
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, dat is ook een grote plus van reizen. Je ziet het leven van anderen….en dat is vaak toch meer problematisch als het onze. Heerlijk wel dat je een poos bij je man kan zijn en deze dagen samen met hem kan beleven. Nog veel plezier!
LikeLike
Het was inderdaad heerlijk om elkaar weer even te zien! Nu aftellen naar de thuiskomst! 😊❤️
LikeLike
Laat ons hier maar mopperen. We weten niet half hoe goed we het hier hebben door in vrijheid te leven.
LikeLike
Precies!
LikeLike
Toen ik 25 jaar was (43 jaar geleden) ging ik voor mijn werk een maand naar India. Mijn leven en kijk op het leven is toen definitief veranderd. Ik had het zo moeilijk in het 4* hotel waar om de hoek op straat mensen stierven van de honger. Het staat in mijn geheugen gegrift en komt dagelijks om de hoek kijken. Wat hebben we een geluk dat we hier in NL kunnen en mogen wonen. Wat beschrijf je dit contrast mooi!
LikeLike
Oei, dat kan ik me voorstellen… Wij zeggen dat de laatste tijd ook heel veel tegen elkaar: wat wonen wij in een mooi land…
LikeLike
Als er toch eens geen oorlog meer was. Dat staat bovenaan mijn lijstje.
LikeLike
Bovenaan mijn wensenlijstje ook hoor!
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig Gwen…💛
LikeLike
😊😘
LikeLike
prachtig geschreven Gwennie, en ja, vrijheid is het hoogste goed. dat zou voor iedereen binnen bereik moeten liggen hé
fijn dat je je schat weer eens even hebt kunnen cuddelen ❤
LikeLike
Dat was echt heerlijk, Dien!
LikeLike
Wat schrijf je toch iedere keer weer “prachtig”
LikeLike
Wat lief! 😊
LikeLike