'Tja, ik weet het ook niet...' De huisarts staat achter me en duwt eens op de ene schouder, trekt aan de andere, laat me mijn hoofd buigen van voor naar achter, van links naar rechts. 'Maar ik heb echt pijn. Niet altijd, maar bij bepaalde bewegingen.' Ik reik met mijn linkerarm naar het plafond en … Lees verder Pantser
Middenin het verdriet van het laten inslapen van onze Skippy kwam het beste nieuws van het afgelopen jaar. Tranen van verdriet werden tranen van geluk en een jaar leek ineens zo lang niet meer. Bloedwaarden van middelste: Hb 9.8 Bloedplaatjes 130 De ondergrens van 150 komt in beeld alsof we op een finishlijn afstormen. De voorzichtige … Lees verder Best day ever
Kwispelstaartje, blije gup, tokkie-tokkie, Punky, Blonde Dolly, kleine scharrelaar, Skippedip, Polletje piekhaar, snurkiepurkie, warhoofd, altijd 'verbast'. Simpelweg wat benamingen die zo gewoon waren om aan te duiden wie we bedoelden hier in huis. De persoonlijke tandarts van zijn broertje, knuffelkont tot op het laatste moment. Dertien jaar geleden bij ons in huis gekomen om de … Lees verder Skippy-dippy
Of ik twee van mijn columns wilde voorlezen tijdens de patiënten contactdag. En misschien ook een nieuwe column wilde schrijven om bij het programmaboekje te voegen. Ik hoefde daar geen seconde over na te denken. Natuurlijk wilde ik dat doen! Ik schreef mijn column, overlegde met de redactie van de patiëntenvereniging, paste wat aan en … Lees verder Samen vooruit
Tijdens het avondeten zit ik hem voor de zoveelste keer op te nemen. Ik kan er bijna geen genoeg van krijgen om naar hem te kijken. Het is pas een jaar geleden dat ik ook zo naar hem zat te kijken. Toen voornamelijk aan de rand van zijn ziekenhuisbed, met een lijf en hoofd vol … Lees verder Opstaan en doorgaan
Bij de laatste drie stappen ging het fout. Net op het moment dat ik dacht: zo, de gletsjer ligt achter mij, schoof ik onderuit. Zo verraderlijk kan het ongeziene zijn dus. Ik had natuurlijk beter moeten weten. Ieder kind leert op school al dat gletsjers niet wit en glad zijn of duidelijk zichtbaar met een … Lees verder Blauwe plekken
Ik doe mijn best. Maar soms lukt het gewoon nog niet allemaal. Genieten van het leven, bedoel ik. Er zit zo’n kluwen in me, waar ik maar niet vanaf kom. Een kluwen van twijfel, angst en onzekerheid. Soms denk ik: loop er dan toch gewoon omheen, mens! Fluitje van een cent. Tegelijkertijd realiseer ik me … Lees verder Kluwen
Eind augustus 2016 werd middelste met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Voordat we het in de gaten hadden hing een eerste zak bloed en een tweede zak bloedplaatjes aan een stellage naast zijn bed. Nog volledig onwetend van wat hem te wachten stond keken we toe hoe langzaam maar zeker het donormateriaal z'n weg vond … Lees verder Payback time
Heel voorzichtig begint het leven weer zijn normale ritme te krijgen. Naast het werk, zorgen en verzorgen komt er steeds meer ruimte voor leuke dingen. Kleine dingen. Gewoon weer een naar de bibliotheek fietsen om nieuwe boeken uit te zoeken of een ijsje eten in de stad na het avondeten. Lekker weer eens uren op … Lees verder Uitermate
Met mijn lief als beroepsmilitair kon ik natuurlijk op mijn vingers natellen dat hij met drie opgroeiende kinderen in ons gezin naar alle waarschijnlijkheid niet de enige zou blijven die zich 's-morgens in een uniform zou hijsen. Jarenlang hield ik rekening met de mogelijkheid dat in ieder geval één van de jongens in zijn voetsporen … Lees verder Stoerrr
Gwennie Benjamins 