De laatste dagen voor 'De Terugkomst' bekroop me af en toe een gevoel. Een gevoel dat ik niet kon staven. Een gevoel dat roet in het eten strooide van het blije uitkijken naar datgene waar ik maanden naar verlangde. Een gevoel wat ik al helemaal niet wilde voelen! Ik drukte het dus weg en bedekte … Lees verder Happiness
Met z'n veertienen zitten we op de hoge rotsen achter ons kamp. We kletsen, lachen, maken foto's van de omgeving en van elkaar. Zo af en toe kijken we richting de zon. Nooit te lang, want hoewel hij al behoorlijk aan het zakken is blijft hij nog steeds te fel om er goed naar te … Lees verder Woestijnleven
Bijna acht maanden geleden stond het leven van teckel Teun volledig op z'n kop. Z'n grote broer was te ziek om nog verder te leven. En hoe graag we hem ook heel veel langer bij ons wilden houden, het was vele malen beter voor hem dat we de moeilijkste beslissing maakten die je als baasje … Lees verder Teckel Teun
Bijna zes weken zijn nu voorbij en alles wat ik me zo had voorgenomen komt eigenlijk niet uit. Ja, ik eet meer stamppot, dat is een feit, maar na zes weken zuurkool, boerenkool en rauwe andijviestamp, begin ik alweer genoeg te krijgen van die eenpansgerechten. Ik mis het gezelschap aan tafel, de gesprekken tijdens het … Lees verder Homesick
15 jaar hand in hand 15 jaar samen langs het strand 15 jaar lief en leed 15 jaar was alles dat er ooit toe deed 15 jaar erbij vanaf vandaag Of drie maal 15 jaar graag Dansen aan zee als we 90 zijn ik beloof het je, liefste lief van mij
Kwispelstaartje, blije gup, tokkie-tokkie, Punky, Blonde Dolly, kleine scharrelaar, Skippedip, Polletje piekhaar, snurkiepurkie, warhoofd, altijd 'verbast'. Simpelweg wat benamingen die zo gewoon waren om aan te duiden wie we bedoelden hier in huis. De persoonlijke tandarts van zijn broertje, knuffelkont tot op het laatste moment. Dertien jaar geleden bij ons in huis gekomen om de … Lees verder Skippy-dippy
Drie dagen is middelste nu alweer thuis. Drie dagen waarin wij ineens het vaste ritme van de afgelopen weken moeten loslaten. Geen opstaan, ontbijten, snel een stofzuiger door het huis halen of boodschappen doen om dan in de auto te stappen en naar Nijmegen te vertrekken om vervolgens pas weer tegen het acht-uur-journaal thuis te … Lees verder Vertrouwen
En dan komt ineens het zo lang gehoopte bericht: 'Mam? Als alles goed blijft gaan, mag ik vrijdag naar huis.' Het nieuws beneemt me een klein moment de adem. Van alles vliegt er door mijn hoofd: blijdschap, schrik, verwarring en ongeloof. Naar huis? Hoezo, naar huis? Hij ligt toch op een mediumcare afdeling? Wat is er … Lees verder Home sweet home
Vijfentwintig jaar worden in enorme couveuse. Veilig beschermd van alle enge dingen in de wereld. Maximaal twee tot drie mensen die even bij je binnen mogen. Het gebeurde middelste gisteren. Zo'n negen maanden na de eerste boodschap dat er iets flink fout zat bij hem. Jongste en vriendinnetje bedachten het beste plan ooit en verzamelden … Lees verder 25 jaar!
Ergens in de stille uren op de kamer van middelste raak ik de tijd een beetje kwijt. Het enige dat ik hoor zijn de piepjes van de verschillende infusen, het getik van de klok boven de badkamerdeur en het hartverscheurende overgeven van middelste waar maar geen eind aan lijkt te komen. Iedere tien tot twintig … Lees verder Fix you
Gwennie Benjamins 