Ons koffieapparaat is kapot. Of, nou ja, ik moet eigenlijk zeggen: onze Nespressomachine is kapot. Er druppelt wat lichtbruin vocht in onze koffiekopjes, het merendeel verdwijnt echter in de opvangbak aan de achterkant van de machine. Inclusief het overheerlijke crema-laagje dat altijd mijn koffie siert. Nu is het ook weer niet zo dat ik een … Lees verder Bakkie troost
De warmte hangt als een zware deken om ons heen. Vanonder de overdekte bogen op het Piazza proberen we te ontdekken waar we onze lunch gaan gebruiken. De paar tafeltjes die zo links en rechts bij de restaurants in de schaduw staan zijn allemaal bezet. 'Of wil je misschien binnen zitten?', vraagt mijn lief. Tot … Lees verder Fantastico!
Met z'n veertienen zitten we op de hoge rotsen achter ons kamp. We kletsen, lachen, maken foto's van de omgeving en van elkaar. Zo af en toe kijken we richting de zon. Nooit te lang, want hoewel hij al behoorlijk aan het zakken is blijft hij nog steeds te fel om er goed naar te … Lees verder Woestijnleven
Ik zit op een muurtje en kijk naar de bedrijvigheid om me heen. De kleine, donkere straatjes van de Souk (سوق) in het oude centrum van Jeruzalem bieden maar nauwelijks ruimte om met z'n drieën naast elkaar te lopen. De behendigheid waarmee de mensen in dit gedeelte van de Souk om elkaar heen 'dansen' heeft … Lees verder Souk (سوق)
Het is druk op het terras waar we plaatsnemen om iets te eten. Mijn lief heeft mij beloofd dat we Shakshuka gaan eten, een gerecht dat ik thuis ook veel maak en dat wij gekscherend 'een potje troostvoer' noemen. Het herinnert hem aan thuis en we hadden niet kunnen bedenken dat onze benaming uiteindelijk zoveel … Lees verder Twee werelden
Middenin de stad Jericho ligt een groot plein waar alles lijkt samen te komen. Verkeer, eettentjes, mannetjes die met hun paard en wagen of loopkarren hun koopwaren aanprijzen en als kers op de taart is de rotonde omgebouwd tot een klein parkje waar je op een bankje in de zon (of schaduw) kunt genieten van … Lees verder Ahmed
Na een paar dagen lijkt het dagelijks leven van Ramallah zich in mijn lijf genesteld te hebben alsof het altijd al zo geweest is. De oproep voor het ochtendgebed om vier uur 's-nachts hoor ik niet meer en als ik het heel in de verte al waarneem is het een vreemd troostend gezang. Misschien hebben … Lees verder Onwerkelijk
Het is druk op straat. Mijn lief en ik zijn vroeg opgestaan om vooral niets van de dag te missen. Ontbijten doen we zoals iedere bewoner of bezoeker van deze stad dat doet: onderweg. Snel even een Starbucks in om niet veel later weer naar buiten te komen met een beker koffie waar je voornaam … Lees verder 9/11
Bij de laatste drie stappen ging het fout. Net op het moment dat ik dacht: zo, de gletsjer ligt achter mij, schoof ik onderuit. Zo verraderlijk kan het ongeziene zijn dus. Ik had natuurlijk beter moeten weten. Ieder kind leert op school al dat gletsjers niet wit en glad zijn of duidelijk zichtbaar met een … Lees verder Blauwe plekken
'Ik ben nu al benieuwd naar je volgende aflevering!' Het was een klein berichtje op mijn LinkedIn pagina van een collega als reactie op mijn eerdere berichten over hoe stoer ik me voelde na een lunch in mijn eentje op een terras in een vreemd land en mijn bergwandeling-avontuur. Ik moest daar even over nadenken. … Lees verder Stoer wijf (epiloog)
Gwennie Benjamins 