Eind augustus 2016 werd middelste met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Voordat we het in de gaten hadden hing een eerste zak bloed en een tweede zak bloedplaatjes aan een stellage naast zijn bed. Nog volledig onwetend van wat hem te wachten stond keken we toe hoe langzaam maar zeker het donormateriaal z'n weg vond … Lees verder Payback time
Heel voorzichtig begint het leven weer zijn normale ritme te krijgen. Naast het werk, zorgen en verzorgen komt er steeds meer ruimte voor leuke dingen. Kleine dingen. Gewoon weer een naar de bibliotheek fietsen om nieuwe boeken uit te zoeken of een ijsje eten in de stad na het avondeten. Lekker weer eens uren op … Lees verder Uitermate
Op dinsdagavond merk ik dat ik onrustig word. De volgende dag moet middelste weer naar het ziekenhuis voor zijn eerste controle nadat hij uit het ziekenhuis is gekomen. Wat zullen de bloeduitslagen zijn? Hoe tevreden zullen de artsen zijn? Zal hij toch weer een zak bloedplaatjes of gewoon bloed nodig hebben of zullen de waarden voldoende … Lees verder Zeventig
Drie dagen is middelste nu alweer thuis. Drie dagen waarin wij ineens het vaste ritme van de afgelopen weken moeten loslaten. Geen opstaan, ontbijten, snel een stofzuiger door het huis halen of boodschappen doen om dan in de auto te stappen en naar Nijmegen te vertrekken om vervolgens pas weer tegen het acht-uur-journaal thuis te … Lees verder Vertrouwen
En dan komt ineens het zo lang gehoopte bericht: 'Mam? Als alles goed blijft gaan, mag ik vrijdag naar huis.' Het nieuws beneemt me een klein moment de adem. Van alles vliegt er door mijn hoofd: blijdschap, schrik, verwarring en ongeloof. Naar huis? Hoezo, naar huis? Hij ligt toch op een mediumcare afdeling? Wat is er … Lees verder Home sweet home
We zitten al een poosje bij middelste aan zijn bed, mijn lief en ik. Tot onze grote verrassing is hij goed gemutst, tot het vrolijke toe. Af en toe haalt hij zijn hand over zijn bijna volledig kale hoofd. Als hij zijn handen inspecteert op loslatende haren zie ik dat de flauwe glimlach die de hele … Lees verder Leven
Vijfentwintig jaar worden in enorme couveuse. Veilig beschermd van alle enge dingen in de wereld. Maximaal twee tot drie mensen die even bij je binnen mogen. Het gebeurde middelste gisteren. Zo'n negen maanden na de eerste boodschap dat er iets flink fout zat bij hem. Jongste en vriendinnetje bedachten het beste plan ooit en verzamelden … Lees verder 25 jaar!
Nu we in een relatief rustige periode zitten komen er zoveel vragen op ons af, dat ik ze maar even verzameld heb om te beantwoorden. Mocht je vraag er niet tussen staan, aarzel dan niet en róep! Ik zet hem er dan alsnog bij. 😊 1. Hoe is het nu met oudste? Is hij al … Lees verder FAQ
'Yep, je zit nu officieel in de dip!' De broeder kijkt voor alle zekerheid nog een keer in de computer en knikt dan middelste. 'Lager kan je niet gaan.' De dip. De eerste keer dat we deze term hoorden dachten we aan de mentale dip. Het moment dat je denkt: veel slechter kan het niet … Lees verder De dip
Ergens in de stille uren op de kamer van middelste raak ik de tijd een beetje kwijt. Het enige dat ik hoor zijn de piepjes van de verschillende infusen, het getik van de klok boven de badkamerdeur en het hartverscheurende overgeven van middelste waar maar geen eind aan lijkt te komen. Iedere tien tot twintig … Lees verder Fix you
Gwennie Benjamins 