Hij loopt wat verloren tussen de mensen in de drukke winkelstraat. Af en toe probeert hij iemand aan te spreken, meestal drukt hij echter een opgevouwen briefje in de handen van de voorbijgangers. Als ik bij hem kom kijken we elkaar een halve tel recht in de ogen, dan slaat hij snel zijn ogen neer … Lees verder Ma’a Salama
Bij het binnenkomen schuifelt hij voor me uit. Zijn rollator dient als steun en boekenkar. In zijn korte broek, overhemd met korte mouwen en de haren in de war valt hij op tussen alle mensen die de regendruppels van hun jas en paraplu afschudden. Als we allebei binnen zijn loop ik hem voorbij, naar de … Lees verder Signalen
Met mijn neus tegen het raam aan gedrukt probeer ik een glimp van de binnenzijde op te vangen. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en negeer de sieraden die achter het raam liggen uitgestald. Zie ik daar beweging of vergis ik me? Het is bijna 13.00 uur en ik heb een afspraak met de man die … Lees verder Ruw
Het is donker. Pikdonker. Voorzichtig trekt hij zijn been onder zijn zoon vandaan die tegen hem aan in slaap gevallen is. Uitgeput. Hongerig. Langzaam, om hem vooral niet wakker te wakker te maken. Als zijn zoon onrustig kreunt houdt hij een moment zijn adem in. Laat hem alsjeblieft nog even slapen, bidt hij. Weggedoken in vergetelheid. Ze zitten … Lees verder Vrij
Met alle verhalen die ik gisteravond hoorde en waarbij er iedere keer weer kippenvel over mijn hele lijf trok, moest ik denken aan de belofte die ik ooit een oude man maakte. In de wachtkamer bij de huisarts in onze oude woonplaats. Uden. Een dorp waar hevig gevochten is tijdens de oorlog. Dat op dé route … Lees verder Belofte (uit de oude doos)
Gwennie Benjamins 