Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder

Nadat ik door hem getagd werd ging ik weer even op het net op zoek naar de serie Ramses. In mijn herinnering ergens in de winter, misschien de herfst nog, op tv uitgezonden en ik had ervan genoten! Tot mijn verrassing kwam ik erachter dat deze serie in januari 2014 op tv was.
2014!
Als in tweeduizendveertien…
Dat is 16 maanden geleden! Méér dan een jaar!
Verbijsterd over het ongemakkelijke gevoel van de tijd dat als los zand tussen de vingers door lijkt te glippen, drong het tot me door dat de tag van hem een herinnering is om te leven.
Nu!
Niet morgen, niet volgende week, maar vandaag.
De tag daagde uit om de begrippen van zijn liedje ‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’ te beschrijven in je eigen leven.
Dus, bij deze:

Zing – Wanneer zing je?

Ik zing voornamelijk als ik alleen ben. Vroeger dacht ik nog te kunnen zingen en zat ik in het kinderkoor van de kerk. Nadat ik 12 was geworden mocht ik naar het jongerenkoor, maar nadat ik mijn lief had leren kennen en wist hoe zingen écht hoorde te klinken, besloot ik om mijn gezing voor mezelf te houden. En voor mijn gezin.
Maar omdat ik nu eenmaal graag muziek luister en nog liever meezing, zie ik soms weleens aan de verbaasde blikken van een toevallige voorbijganger dat ik niet in de gaten heb dat ik toch per ongeluk meezing met het liedje dat op dat moment via mijn koptelefoontje in mijn oren klinkt.
Sorry daarvoor!

Vecht – Beschrijf de laatste keer dat je gevochten hebt. Voor jezelf of voor een ander.

Als ik al vecht, is het in figuurlijke zin. Mijn vuisten heb ik nog nooit gebruikt, laat staan dat ik heb liggen rollenbollen over de grond.
De laatste keer zal beslist voor een van de kinderen geweest zijn. Daar vecht ik voor. Als een leeuwin.

Huil – Ben je snel geëmotioneerd?

Helemaal niet! Ik slik soms wat tranen weg als ik een zitting moet griffieren waarbij de emoties zo hoog oplopen dat tissues en glaasjes water bijna niet meer voldoende zijn. Ik huil maar een beetje bij zielige films, en als ik blij ben pink ik soms een traantje weg. Nou ja, vorige week huilde ik misschien eventjes, toen mijn lief een emotionele speech gaf tijdens het etentje met de kinderen… Maar voor de rest? Neuhhhh…

Bid – Hoe uit je jouw spiritualiteit? Waar je geloof je in?

Ik mediteer. Ik luister naar mezelf. En mijn innerlijke stem, zonder gelijk zweverig over te willen komen… 😉 Haar boek is een mooie leidraad hierin, dus…. Aanrader!

Lach – Wie maakt jou aan het lachen?

Mijn lief! Met stip op nummer één laat mijn lief me het meeste lachen. De hondjes vormen een goede tweede denk ik, want niets is ontspannener dan kijken naar twee hondjes die het zo naar hun zin hebben samen. Als ik al somber of verdrietig ben, dan weten zij altijd weer een lach op mijn gezicht te toveren.

Werk – Werk je om te leven of leef je om te werken?

Beslist om te leven! Nu heeft dat misschien ook wel met het soort werk te maken dat ik doe. Als ik rond zou kunnen komen van mijn schrijfwerk, fotografiewerk of een andere creatieve inslag, zou ik me zomaar kunnen voorstellen dat werk en leven zodanig met elkaar verweven zouden worden dat ik niet meer zou weten of ik nu aan het werk zou zijn of aan het leven…

Bewonder – Wie bewonder je? En waarom?

Ik bewonder mijn kinderen.
Alle drie!
Het zijn mooie, zelfstandige, verstandige en lieve jonge mensen geworden. Ik bewonder hun manier waarop ze in het leven staan. Twee benen op de grond, ogen wagenwijd open. Ze zijn nieuwsgierig, staan te popelen om te leven vanuit hun diepste ziel. Ik kijk vol bewondering hoe ze keuzes maken en daar ook volledig achterstaan.
Tja, ik ben misschien wel een trotse moeder.
Maar ik ben hun moeder.
🙂
Zo!

Tags doorgeven vind ik moeilijk. Maar toch ben ik wel benieuwd wat zij heeft te vertellen over de begrippen van het liedje van Sjaffy. En aangezien zij nogal van lijstjes houdt…
Dus… Doe je mee Mrs. T??